Bike Maraton 2014 Wałbrzych

Sobota, 24 maja 2014 · dodano: 24.05.2014 | Komentarze 12

Pierwszy górski maraton z prawdziwego zdarzenia. 54km po ostrych górach w błocie przy 1500m przewyższeń. Więc było mnóstwo obaw przed startem.

Start punktualnie o 11:00, więc organizator się poprawił. Pożegnałem się z Marcinem i wystartowałem z 2 sektora prawie spod taśmy. Bartek za to wystartował z samego końca 2 sektora, ale dość szybko mnie doszedł i poszedł hen daleko. Dziś nie postępowałem wg swoich zwyczajów, bowiem rano zjadłem duże śniadanie, a przed startem dwa żele energetyczne. Do tego łyknąłem coś na skurcze. Normalnie na czczo jeżdżę, ale podejrzewam, że Zdzieszowice poszły źle, bo nie zjadłem. Doszła do tego alergia i energii nie było. Dziś błąd został naprawiony. Energii starczyło na cały maraton, a do najłatwiejszych nie należał. Wadą tego rozwiązania jest to, że początek mam słaby, bo z "pełnym" żołądkiem ciężko mi się jedzie.

Początek trasy były niezłe korki i cała masa błota. Dlatego wystartowałem z drugiego sektora, ponieważ prawdopodobnie trasa mniej się blokowała niż wśród uczestników z dalszych sektorów. Marcin miał rację, że opony mam do kitu. Ślizgałem się okropnie i byłem od początku wciąż wyprzedzany. Na podjazdach tylko nadrabiałem. Nie podjechałem tego pierwszego stromego podjazdu 24% głównie przez błoto, ale inni też prowadzili. Tak samo nie zjechałem tego stromego zjazdu -25% co był gdzieś w środku trasy, bo to była błotna zjeżdżalnia. Potem strzał przez kilka głębokich i długich kałuż. Rower w nich tonął do butów. Błota nawłaziło i przerzutki już nie działały. Co zmieniałem biegi to łańcuch się zakleszczał i traciłem przez to czas, nerwy i siły. Więc do połowy wyścigu, około 30km, byłem wyprzedzany notorycznie przez innych uczestników poza podjazdami.

Sytuacja się zmieniła po 30km, gdzie już nikt mi nie uciekał, a ja dalej nadrabiałem na podjazdach. Blokowałem amortyzator, przerzutka cięższa niż Ci co jadą obok i do przodu. Energii starczyło, ponieważ pilnowałem zażywania żelów, magnezu oraz na każdym bufecie naczerpałem pełny bidon napoju izotonicznego. Wypiłem 3 litry, zjadłem 3 żele oraz jedną fiolkę magnezu. A tym bliżej mety, rower coraz gorzej pracował. Nawet na jednym z podjazdów już się całkiem łańcuch zaklinował, więc musiałem zejść z roweru i go odkleszczyć. W tym momencie wróciła trauma ze Zdzieszowic, bo wyobraziłem sobie jak Marcin nadjeżdża bez żadnych awarii, a ja umorusany w błocie stałem i szarpałem się z łańcuchem. Ale za to dałem radę podjechać taki ostry podjazd 19% na takiej dziwnej łące tuż przed końcem. W sumie nachylenie na zjazdach i podjazdach często oscylowało koło 15-20%. Pierwsze skurcze złapały mnie dopiero na 5km przed końcem, ale rozjeździłem je zanim dojechałem do mety. Końcówka trasy była poprowadzona przez łąkę, na której kiedyś jechałem szkolne zawody w ogólniaku. Wpadłem tam w niezły poślizg. Rower zarzuciło z 4 razy zanim udało się utrzymać równowagę. Potem meta i żona Marcina krzyczy do mnie, że wygrała pizzę. Przy mecie czekałem trochę na Marcina, ale go nie było, a mi zimno się zrobiło, więc poszedłem do auta.

Podsumowując to była istna mordęga. I nie chodzi o brak formy, bo czuję, że dziś noga podawała. Ale z rytmu mnie wybijało błoto i nierówności nawierzchni, do tego stopnia, że wciąż jechałem wściekły. Ale potem otrzymałem sms, że byłem wstępnie 115 OPEN i od razu poczułem, że wynik dobry.

Jak już się przebrałem poszedłem coś zjeść i wtedy dopiero nadjechał Marcin. To było ponad pół godziny po mnie. Nie widziałem go jeszcze w tak kiepskim stanie. Ledwo się kupy trzymał. Brzuch go bolał mocno przez jakieś problemy trawienne z dnia poprzedniego. Szkoda, że nie złapał rytmu jak w Zdzieszowicach, ale co maraton to inna historia.


Profil robi wrażenie. Obsmarujcie go w wyobraźni błotem i poczujcie grozę. Pamiętam też z trasy, że zjeżdżaliśmy spory kawał strumieniem. To był trudny technicznie kawałek. Wpadłem też w takie błoto, że rower został, a ja poleciałem. Na niektórych podjazdach koło kręciło się dwa razy szybciej niż jechałem, bo się ślizgało. W innych miejscach tak zasysało, że ciężko je było odkleić od podłoża. Więc generalnie jestem bardzo zadowolony, że w takich warunkach zachowałem siły do samego końca.

Wyniki interesujących mnie osób dla dystansu 54km:

Miejsce OPEN	Imię	Miejsce w kategorii	Czas	Średnia [km/h]	Punkty	Sektor
1/447 (100%)	Rafał	1/92 (100%) M2	2:26:02	22.19	500	1.00 (1)
4/447 (99%)	Mariusz	1/173 (100%) M3	2:30:20	21.55	500	0.97 (1)
82/447 (82%)	Bartek	26/92 (73%) M2	3:12:40	16.82	379	0.76 (3)
117/447 (74%)	Ariel	34/92 (64%) M2	3:24:13	15.87	358	0.71 (3)
247/447 (45%)	Marcin	107/173 (38%) M3	4:00:59	13.44	312	0.61 (5)

Widać, że formę od Bartka mam wiecznie o około 1km/h wolniejszą. Niby niewiele, nie?

Międzyczasy:
1:50:44 / 133 OPEN
2:20:25 / 127 OPEN
META / 117 OPEN
Czyli siły rozłożyłem bardzo dobrze. I bardzo dobrze, że tym razem nie ścigałem Bartka. Chociaż bałem się, że Marcin mnie lada moment dojdzie. Nie spodziewałem się, że dzisiejszy dzień tak dla niego się skończy. Z brakiem zdrowia nie ma żartów.


Dzięki Marcin za przesłanie tego zdjęcia. Żona Marcina robiła zdjęcia i też się załapałem :-)


Rower po maratonie. Nie robi wrażenia specjalnie brudnego, ale trzeba było być na trasie, żeby to poczuć.


Ale to już oddaje powagę sprawy. Napęd pod koniec już prawie nie chciał działać. Normalnie nie kupuje zdjęć z maratonów, ale z tego kupię i niedługo tu opublikuję.