Bike Maraton 2014 Miękinia koło Wrocławia

Niedziela, 13 kwietnia 2014 · dodano: 13.04.2014 | Komentarze 18

Przybyliśmy do Miękini dość wcześnie. Po wszystkich formalnościach zajęliśmy miejsca w sektorze nr 4 razem z Marcinem nawet blisko taśmy. W sektorze było zimno, ale czułem, że się ociepli. Na trasie żałowałem, że nie ubrałem się całkiem na krótko, bo trochę się gotowałem w bluzie z długim rękawem. Tym bardziej nie rozumiem jakim cudem wszyscy wkoło dawali rady w długich rękawach i nogawkach. Bartek stał w sektorze nr 3 i planowaliśmy jak go dopaść.

Start opóźnił się o pół godziny, a to oznacza, że staliśmy w sektorze przed startem równą godzinę. Porąbany mają w tej chwili system. Marznie się w tych sektorach, nogi bolą od stania, nudzi się człowiek, bo jeszcze gdzieś tam wydają ludziom numery startowe. Zero pomyślunku. No ale w końcu ruszyliśmy. Sektor Bartka poszedł 2 minuty przed nami.

0-30km. Początek umiarkowany. Jechaliśmy łeb w łeb z Marcinem. Widziałem na własne oczy jak cherla z powodu jakiejś choroby, a na trasie dawał radę. Kilka razy się wyprzedziliśmy, ale w końcu udało się odjechać. Potem torba z pod siodła mi się oderwała z zapasową dętką i musiałem po nią wracać. Tu mnie Marcin dopadł drugi raz. Znalazłem dętkę, leżała na środku trasy. Ludzie wrzeszczeli, żebym zlazł ze środka. Wrzuciłem ją do kieszonki i wyrwałem za Marcinem. Już prawie go miałem, ale zagrzebałem się w jakiejś wydmie i znów mi odjechał. Tym razem dochodziłem do niego o wiele dłużej. Podejrzewam, że już się zastanawiał co się ze mną dzieje. Jak się pojawiłem koło niego to trochę pojechaliśmy razem. Właśnie wtedy przechodził mi ból brzucha i zaczynałem czuć się lepiej. Potem już tylko jazda siłowa i wyprzedzanie do samego końca. Marcinowi po jakimś czasie znowu uciekłem.

30-55km. Na odcinku single tracków było masakrycznie. Technicznie nie były trudne, ale za to bardzo interwałowe. Zabawne było to jak dużo ludzi tam odpadało ze stawki. Albo nie utrzymał równowagi, zahaczył inny o drzewo, inny leczył skurcze, jeszcze były ślizgi, sprowadzanie i podprowadzanie rowerów, itp. Brak możliwości wyprzedzania dotyczył tylko jadących, natomiast trochę pozycji też się tam nadrobiło. Skurcze zaczęły mnie łapać mimo, że w sumie to odpoczywałem na tym odcinku. Ludzie generalnie wolno go pokonywali. Siły miałem dużo, ale durnego magnezu już nie było! Zastanawia mnie jak szybko pokonywał je sektor 3, gdzie jechał Bartek. Być może tam nadrobił najwięcej. Odcinki poza single trackami też były często wyboiste i szarpało, co tylko przybliżało mnie do skurczy mięśni. Ale nie dawałem sobie w kaszę dmuchać. O ile start nie miałem najlepszy, to całą resztę nadrabiałem miejsce w stawce właściwie do samego końca.

Na mecie dowiedziałem się od kolegów Bartka, że ten przyjechał z czasem o 8 minut lepszym od mojego. Gratulacje. Jednak nie mogę wyjść z podziwu, bo też nieźle harowałem, a nie miałem szans. Mam zamiar odkuć się na górskich edycjach. Marcin przyjechał dla odmiany 8 minut po mnie. Choroba jednak mocno go usprawiedliwia. Cieszę się jednak, że pojechał dystans MEGA, bowiem 384/500 punkty w M3 to i tak sporo. Ja nie miałem tyle od 2005 roku. A właśnie wyjątkowy jest ten maraton, bo od 2005 roku nie uzyskałem aż 395/500 punktów w M2. Bartek uzyskał 416/500 w M2, skubany.

Wyniki interesujących mnie zawodników (dla dystansu MEGA 55km):

Miejsce OPEN	Imię	Miejsce w kategorii	Czas	Średnia [km/h]	Punkty	Sektor
1/869 (100%)	Mariusz	1/171 (100%) M2	1:53:05	29.18	500	1.00 (1)
6/869 (99%)	Andrzej	1/334 (100%) M3	1:56:08	28.42	500	0.97 (1)
103/869 (88%)	Bartek	29/171 (84%) M2	2:15:54	24.28	416	0.83 (2)
159/869 (82%)	Ariel	43/171 (75%) M2	2:23:08	23.06	395	0.79 (2)
233/869 (73%)	Marcin	91/334 (73%) M3	2:31:05	21.84	384	0.75 (3)

Międzyczasy:
0:59:23 / 174 OPEN - 1 pomiar
1:20:07 / 163 OPEN - 2 pomiar
2:23:08 / 159 OPEN - META

Analiza wyników:
Patrząc na międzyczasy od pierwszego pomiaru do mety wyprzedziłem 15 osób na moim dystansie. Pokazuje to, że jechałem solidnie, ale wskazuje też, że słabą pozycję wywalczyłem w pierwszej godzinie. Bartek miał pozycje w OPEN na pomiarach kolejno 103, 102, 103. Właściwie pozycję zajął sobie przed pierwszym pomiarem i utrzymał ją do końca. Więc mogłem przegrać przez wolniejsze otoczenie, większą ilość pościgów samemu za kolejną grupą, itp. Jechałem wolniej o 1.22km/h od Bartka, czy to tak dużo? Ale wielki sukces, że awansowałem do 2 sektora. Teraz będę startował razem z Bartkiem i nie mam zamiaru odpuścić. Szkoda, że Marcin się pochorował, tak byśmy startowali w trzech z jednej zagrody. Dokonałem obliczeń samemu, bo na liście wyników są jakieś błędy z prędkością średnią.


Po lewej Maciek z Krystianem z mojego teamu Opera Software. Jechali na MINI.


To już singletrack chyba.


Bartek.


Ja.


Singletrack ciągnął się i ciągnął.


Ten co mi uciekł.


A to trzecie z rzędu zdjęcie, które wykonał ten sam fotograf. Obrotny.


Maciek znalazł mi fajne zdjęcie na Facebook'u. Dobry moment, bo akurat samemu goniłem kolejną grupę. Widać po minie.

Waga po treningu: 65.6kg.